Usuwanie kamienia to czynność, którą trzeba często powtarzać. Każdego miesiąca spędzamy godziny na tym, aby utrzymywać nasze prysznice, ekspresy do kawy i czajniki w czystości. Internet jest pełen niezwykłych wskazówek, jak pozbyć się kamienia. Od octu po colę, od soku z cytryny po maślankę. Jednak czy picie wody bogatej w kamień jest niezdrowe?
Wapno to zbiorcze określenie szeregu różnych zasadowych soli wapnia: wodorotlenku wapnia, tlenku wapnia, wodorowęglanu wapnia i węglanu wapnia. Węglan wapnia występuje naturalnie m.in. w wapieniu i marglu. Wapień powstaje w wyniku akumulacji muszli, koralowców, glonów i innych szczątków organicznych zawierających wapń. Ponieważ Holandia (skąd pochodzi ZeroWater) znajdowała się kiedyś głównie pod wodą, wiele wapna trafiło do gleby.
To dlatego holenderskie wody gruntowe, z których pozyskuje się około 60% wody pitnej, zawierają wapno. Gdy woda jest pompowana spod powierzchni przez firmy dostarczające wodę pitną, po drodze zbiera substancje, z których jedną jest wapno. Woda pitna pozyskiwana z wód gruntowych zawiera wyższe stężenia wapna niż woda pozyskiwana z wód powierzchniowych, ponieważ przez tysiące lat bywała w kontakcie z glebą. Woda zawierająca dużo wapna nazywana jest “twardą wodą”.
Do usuwania kamienia lub zmiękczania wód gruntowych wymagane są różne procesy. Przedsiębiorstwa wodociągowe stosują między innymi reaktory granulacyjne. Są to reaktory wypełnione drobnym piaskiem i substancjami chemicznymi, które powodują krystalizację węglanu wapnia i wapna na piasku w postaci twardych kulek lub granulek. Za pomocą tej techniki z wody usuwane jest około 50% wapna. Wiele firm wodociągowych sprzedaje to wapno, na przykład producentom paszy dla zwierząt. Reszta wapna pozostaje w wodzie i wypływa z naszych kranów.
Instalacje i chemikalia wymagane do zmiękczania wody wiążą się z kosztami. Dalsze zmiękczanie oznaczałoby wzrost kosztów produkcji, co ostatecznie prowadzi do wyższej ceny wody pitnej. Każde przedsiębiorstwo wodociągowe dokonuje własnych kalkulacji finansowych. Stężenie wapna w wodzie pitnej jest określane stopniem twardości ogólnej (dGH) lub “stopniem niemieckim” (niem. deutsche Härte (dH)). Różne poziomy to:
0-4 dH: bardzo miękka woda
4-8 dH: miękka woda
8-12 dH: średnia woda
12-18 dH: dość twarda woda
18-30 dH: twarda woda
Z prawnego punktu widzenia firmy dostarczające wodę pitną muszą pozostawiać w niej pewną ilość wapna. Zgodnie z Rozporządzeniem dotyczącym wody pitnej, który opiera się na normach ustalonych przez Światową Organizację Zdrowia (WHO), woda pitna powinna mieć stopień twardości między 5,6 dH a 12,5 dH. Ponieważ istnieje wiele różnych źródeł wody pitnej, stopień twardości wody prawie nigdy nie jest taki sam. Ze względu na dużą ilość wapienia w glebie, południowa Limburgia w Holandii ma najtwardszą wodę w kraju, co oznacza, że w tej prowincji znajduje się znacznie więcej zakładów zmiękczania wody.
Wapno nie jest szkodliwe dla zdrowia. W rzeczywistości jest nam potrzebne. Wapń wzmacnia nasze kości, mięśnie i zęby. Ilość wapnia potrzebna organizmowi zależy od wieku i płci. Według Health Council osoby w wieku 25-50 lat potrzebują średnio 950 mikrogramów wapnia dziennie – około 4 do 5 szklanek mleka. Górna granica to około 2500 mg dziennie lub 2 litry mleka. Równowaga jest jednak kluczowa, ponieważ przyjmowanie zbyt dużej ilości wapnia zaburza wchłanianie magnezu, cynku, fosforu i żelaza. Może to prowadzić do niedoboru tych minerałów, co może zwiększać ryzyko powstawania kamieni nerkowych i osłabiać kości.
Według WHO miękka woda pitna – podobnie jak woda twarda – nie ma wpływu na zdrowie. W przeszłości uważano, że może istnieć związek między niewydolnością serca a miękką wodą, ale badania naukowe wykazały znikomy wpływ. Miękka woda może być lepsza dla osób z wrażliwą skórą (lub egzemą), ale może również prowadzić do podrażnień skóry, ponieważ mydło nie spłukuje się prawidłowo. Firmy produkujące wodę pitną czerpią korzyści z wody wapiennej (twardej), ponieważ betonowe rury wodociągowe są lepiej chronione i działają dłużej. Zgodnie z indeksem Langeliera (używanym do wskazania ilości wapnia w wodzie), beton może rozpuszczać się w miękkiej wodzie.
Twarda woda nie tylko smakuje inaczej niż miękka, ale także powoduje osadzanie się kamienia: uciążliwy problem domowy. Problem ten pojawił się dopiero w połowie ubiegłego wieku, kiedy zaczęliśmy używać większej liczby urządzeń. Kamień powstaje, gdy wapń reaguje z węglanem. Reakcja ta zachodzi podczas podgrzewania wody, na przykład pod prysznicem. Dlatego też bojlery, gejzery i zmywarki mogą być podatne na “osadzanie się kamienia”. Kamień pojawia się również podczas gotowania wody w czajniku lub ekspresie do kawy, z czego nikt nie jest zadowolony.
Kamień osadza się na elementach grzejnych urządzeń gospodarstwa domowego. Może to spowodować, że elementy grzejne będą przewodzić mniej ciepła, przez co urządzenia będą mniej wydajne i bardziej energochłonne. Znajduje to odzwierciedlenie w rachunkach za energię. Im bardziej miękka woda, tym mniej osadów. Ważne jest regularne usuwanie kamienia, aby przedłużyć żywotność urządzeń. Ponieważ stężenie kamienia różni się w zależności od miejsca, w którym się znajdujesz, odkamienianie może być konieczne częściej lub rzadziej.
Średnio wystarczy przeprowadzać takie czyszczenie co 3 miesiące. Według badania przeprowadzonego przez Care Club – firmę sprzedającą produkty do czyszczenia urządzeń gospodarstwa domowego – większość Holendrów nie odkamienia swoich urządzeń odpowiednio lub wystarczająco często. Tylko 47% regularnie odkamienia ekspres do kawy. Regularne odkamienianie i czyszczenie zapewnia lepszy smak kawy i herbaty. Jednak wiele substancji, których używamy do tego celu, trafia do kanalizacji i może być szkodliwych dla środowiska.
Chcesz chronić swoje drobne AGD przed osadzaniem się kamienia i usuwać kamień z wody pitnej? Zapraszamy do zapoznania się z ofertą naszych filtrów ZeroWater, które usuwają 100% kamienia z wody, a także ołów, glifosat, chlor i PFAS (PFOS/PFOA). Odwiedź nasz sklep i już dziś wybierz filtr, który spełni Twoje oczekiwania.